“gezond stedelijk wonen” in Utrecht
                                  nieuwbouw Sijpesteinkade. Hieronder details

                                        uitzicht op een blinde muur en nooit zon

Hét argument om bomen te kappen, binnenkort weer 67 bomen langs de Einsteindreef die deel uitmaken van de stedelijke groenstructuur (“hoofdbomenstructuur”), is het grote tekort aan woningen nu en in de komenden tientallen jaren. Er zouden maar liefst 60.000 woningen bij moeten vóór 2040 volgens de “Ruimtelijke Strategie Utrecht” 15 juli 2021.

Het hypocriete van dit argument is dat het tekort aan woningen niet zomaar is ontstaan, maar dat er domweg voor gekozen is. In 2002 besloot het college om 9500 sociale huurwoningen te slopen en te vervangen door duurdere nieuwbouw. Dat heette “De Utrechtse Opgave”, later (2005) omgedoopt tot “Utrecht Vernieuwt”. Verantwoordelijk wethouder was M.L. van Kleef van de PvdA. Datzelfde beleid werd gevolgd door Groen Links dat sinds 2006 in het college zit (de prijs om in het college mee te mogen doen) en door D66 dat sinds 2010 in het college zit.

Het argument was niet de bouwkundige staat van de te slopen woningen, want de meeste van die woningen zijn gebouwd na WOII en konden nog wel 50 jaar mee. Het argument was dat de politiek vond dat er relatief teveel mensen in Utrecht wonen met lage inkomens. Door betaalbare woningen te slopen en te vervangen door duurdere woningen dacht men het aantal Utrechters met een laag inkomen terug te kunnen dringen ten opzichte van het aantal midden inkomers. Dat de woningnood voor laag inkomers zou toenemen vond men geen probleem. Dat is weinig sociaal, daarom werd er versluierend gesproken over een “transformatie”-beleid.

Niet alleen werden betaalbare woningen op grote schaal gesloopt en vervangen door woningen die voor eenvoudige mensen onbetaalbaar zijn, ook werd “maatwerk” ingevoerd voor wijken waar “teveel” mensen met een laag inkomen woonden. Daar kon je alleen een sociale huurwoning krijgen met een redelijk inkomen. Ondertussen deden woningcorporaties veel van hun sociale huurwoningen in de verkoop en vond op grote schaal omzetting plaats naar kamerhuur, want dat brengt veel meer op. Lees verder →

Drie Utrechtse stichtingen, waaronder de Stichting Utrechtse Prachtwijken, roepen op om van 2023 een actiejaar te maken. Vertrouwen in gemeentelijke inspraak en participatie hebben ze niet meer. De gemeenteraad luistert niet naar kritiek op plannen die door de gemeente, vaak samen met projectontwikkelaars, worden voorbereid. De gemeente behartigt niet de belangen van burgers en van woningzoekenden, maar van het grote geld. Wat de gemeente doet tegen klimaatopwarming mag geen naam hebben. De gemeente gaat ook gewoon door met het op grote schaal kappen van grote gezonde bomen. Aldus het pamflet dat vandaag wordt verspreid.

Het pamflet Laten we van 2023 een actiejaar maken begint met vast te stellen dat iedereen er toch van doordrongen moet zijn dat wij ons, om met VN-baas Antonio Guterres te spreken, bevinden op de “highway to climate hell”, maar dat overheden weigeren om serieuze maatregelen te nemen. Ook de gemeente Utrecht doet vrijwel niets, behalve de burger wijsmaken dat Utrecht in 2030 klimaatneutraal zal zijn. Staat nog in de toelichting van het zojuist vastgestelde bestemmingsplan Ivoordreef! Terwijl hoogbouw erkend slecht is voor het klimaat (extra uitstoot CO2) en Eneco’s stadsverwarming een enorme verspilling van energie is, wil de gemeente daar juist mee doorgaan. Nog veel meer hoogbouw en nog veel meer stadsverwarming! Niets dan volksverlakkerij volgens het pamflet.

De vraag die in het pamflet wordt gesteld is: waarom komen wij niet in actie? Inspraak helpt immers niet en de gemeenteraad luistert niet. Daar moeten we dus niet meer aan meedoen, want inspraak is kennelijk niets meer dan een fopspeen. Aldus het pamflet. Maar wat dan? Vóórdat de inspraak werd ingevoerd en wettelijk geregeld werd er nog veel actie gevoerd. En dat hielp wél. Door actie te voeren hebben burgers in de 60-er jaren immers weten te voorkomen dat de hele singel werd gedempt en dat grote delen van de binnenstad en omgeving zouden worden gesloopt om verkeersdoorbraken te maken. Inspraak is ingevoerd door de overheid om ervoor te zorgen dat burgers op zouden houden met actievoeren en de plannen dwarsbomen die de overheid samen met projectontwikkelaars voorbereidt.

Het pamflet doet een beroep op iedereen om weer actie te gaan voeren. We kunnen de schuld nu wel geven aan de overheid, Shell, Eneco, Exxon en andere energieverslinders, maar dat ontslaat ons niet van de morele plicht om zelf in actie te komen. Voor onze kinderen en kleinkinderen, voor mensen overal ter wereld die zwaar lijden onder de gevolgen van klimaat verandering en voor de planeet en alles wat leeft.