“gezond stedelijk wonen” in Utrecht
                                  nieuwbouw Sijpesteinkade. Hieronder details

                                        uitzicht op een blinde muur en nooit zon

Hét argument om bomen te kappen, binnenkort weer 67 bomen langs de Einsteindreef die deel uitmaken van de stedelijke groenstructuur (“hoofdbomenstructuur”), is het grote tekort aan woningen nu en in de komenden tientallen jaren. Er zouden maar liefst 60.000 woningen bij moeten vóór 2040 volgens de “Ruimtelijke Strategie Utrecht” 15 juli 2021.

Het hypocriete van dit argument is dat het tekort aan woningen niet zomaar is ontstaan, maar dat er domweg voor gekozen is. In 2002 besloot het college om 9500 sociale huurwoningen te slopen en te vervangen door duurdere nieuwbouw. Dat heette “De Utrechtse Opgave”, later (2005) omgedoopt tot “Utrecht Vernieuwt”. Verantwoordelijk wethouder was M.L. van Kleef van de PvdA. Datzelfde beleid werd gevolgd door Groen Links dat sinds 2006 in het college zit (de prijs om in het college mee te mogen doen) en door D66 dat sinds 2010 in het college zit.

Het argument was niet de bouwkundige staat van de te slopen woningen, want de meeste van die woningen zijn gebouwd na WOII en konden nog wel 50 jaar mee. Het argument was dat de politiek vond dat er relatief teveel mensen in Utrecht wonen met lage inkomens. Door betaalbare woningen te slopen en te vervangen door duurdere woningen dacht men het aantal Utrechters met een laag inkomen terug te kunnen dringen ten opzichte van het aantal midden inkomers. Dat de woningnood voor laag inkomers zou toenemen vond men geen probleem. Dat is weinig sociaal, daarom werd er versluierend gesproken over een “transformatie”-beleid.

Niet alleen werden betaalbare woningen op grote schaal gesloopt en vervangen door woningen die voor eenvoudige mensen onbetaalbaar zijn, ook werd “maatwerk” ingevoerd voor wijken waar “teveel” mensen met een laag inkomen woonden. Daar kon je alleen een sociale huurwoning krijgen met een redelijk inkomen. Ondertussen deden woningcorporaties veel van hun sociale huurwoningen in de verkoop en vond op grote schaal omzetting plaats naar kamerhuur, want dat brengt veel meer op. Lees verder →

Drie Utrechtse stichtingen, waaronder de Stichting Utrechtse Prachtwijken, roepen op om van 2023 een actiejaar te maken. Vertrouwen in gemeentelijke inspraak en participatie hebben ze niet meer. De gemeenteraad luistert niet naar kritiek op plannen die door de gemeente, vaak samen met projectontwikkelaars, worden voorbereid. De gemeente behartigt niet de belangen van burgers en van woningzoekenden, maar van het grote geld. Wat de gemeente doet tegen klimaatopwarming mag geen naam hebben. De gemeente gaat ook gewoon door met het op grote schaal kappen van grote gezonde bomen. Aldus het pamflet dat vandaag wordt verspreid.

Het pamflet Laten we van 2023 een actiejaar maken begint met vast te stellen dat iedereen er toch van doordrongen moet zijn dat wij ons, om met VN-baas Antonio Guterres te spreken, bevinden op de “highway to climate hell”, maar dat overheden weigeren om serieuze maatregelen te nemen. Ook de gemeente Utrecht doet vrijwel niets, behalve de burger wijsmaken dat Utrecht in 2030 klimaatneutraal zal zijn. Staat nog in de toelichting van het zojuist vastgestelde bestemmingsplan Ivoordreef! Terwijl hoogbouw erkend slecht is voor het klimaat (extra uitstoot CO2) en Eneco’s stadsverwarming een enorme verspilling van energie is, wil de gemeente daar juist mee doorgaan. Nog veel meer hoogbouw en nog veel meer stadsverwarming! Niets dan volksverlakkerij volgens het pamflet.

De vraag die in het pamflet wordt gesteld is: waarom komen wij niet in actie? Inspraak helpt immers niet en de gemeenteraad luistert niet. Daar moeten we dus niet meer aan meedoen, want inspraak is kennelijk niets meer dan een fopspeen. Aldus het pamflet. Maar wat dan? Vóórdat de inspraak werd ingevoerd en wettelijk geregeld werd er nog veel actie gevoerd. En dat hielp wél. Door actie te voeren hebben burgers in de 60-er jaren immers weten te voorkomen dat de hele singel werd gedempt en dat grote delen van de binnenstad en omgeving zouden worden gesloopt om verkeersdoorbraken te maken. Inspraak is ingevoerd door de overheid om ervoor te zorgen dat burgers op zouden houden met actievoeren en de plannen dwarsbomen die de overheid samen met projectontwikkelaars voorbereidt.

Het pamflet doet een beroep op iedereen om weer actie te gaan voeren. We kunnen de schuld nu wel geven aan de overheid, Shell, Eneco, Exxon en andere energieverslinders, maar dat ontslaat ons niet van de morele plicht om zelf in actie te komen. Voor onze kinderen en kleinkinderen, voor mensen overal ter wereld die zwaar lijden onder de gevolgen van klimaat verandering en voor de planeet en alles wat leeft.

Ondanks het diverse malen onjuist informeren van de gemeenteraad mag Lot van Hooijdonk na 8 jaar opnieuw wethouder worden. En zo wordt deze bestuurscultuur van een wethouder die haar zaken duidelijk niet op orde heeft toch weer beloond.
We noemen nog even de laatste 3 gevalletjes:
1. het onjuist informeren over vergunningverlening pelletkachel Kromhoutkazerne
2. uitleg over uitspraak Raad van State
3. en ze beweerde dat de kwaliteitsverklaring van Eneco stadsverwarming niet meer van invloed zou zijn op nieuwbouw woningen. Hierover is onlangs nog een document vrijgegeven waarin erkend wordt dat ze niet de waarheid heeft gesproken. Hierin staat onder meer:
“De wethouder zegt in haar beantwoording dat de kwaliteitsverklaring geen
verband heeft met de BENG. Dit is een onvolledig antwoord van de
wethouder.Zij had hier BENG 1 moeten zeggen, omdat dit hetgeen is wat van
belang is voor de gemeente. De wethouder heeft niet gezegd dat er geen
verband is met BENG 2 of BENG 3. Die is er inderdaad wel.”
Met dit “onvolledig” informeren van de gemeenteraad heeft zij een motie ontraden. Omdat diverse raadsleden hierdoor in verwarring raakten heeft de motie het niet gehaald.

Na 5 jaar procederen trekt de gemeente Utrecht aan het kortste eind in de soap rond de geluidlekken in het Muziekpaleis, nu beter bekend als Tivoli Vredenburg.

De gemeente Utrecht wilde persé het onmogelijke. Een muziekgebouw met 5 zalen waarbij de zalen met zeer verschillende muzieksoorten geen last van elkaar zouden hebben. Allereerst werd akoestisch bureau Peutz gevraagd het akoestisch advies te verzorgen. Peutz heeft de opdracht wegens te grote risico’s niet aangenomen. Adviesbureau DHV hapte wel toe.
In de uitspraak van de arbiters komt nu naar voren dat DHV voldoende heeft gewezen op de risico’s die het gevolg konden zijn van ontwerpaanpassingen en uitvoeringsfouten.

De gemeente staat nu met lege handen. De bedoeling was dat de kosten van het herstel van de geluidlekken op DHV verhaald zouden worden. Bovendien moet de gemeente nog ruim 78.000 euro aan proceskosten betalen, nog afgezien van de kosten van de eigen advocaat.

Voor zover bekend heeft het college van B&W de gemeenteraad nog niet geïnformeerd over deze uitspraak van 8 september 2021. Eerder had de gemeente aangekondigd de kosten bij verlies van deze procedure te gaan verhalen op aannemer Heijmans.

UPDATE: waarschijnlijk n.a.v. bericht in het AD heeft de gemeente alsnog een brief aan de raad van 1-12-2021 openbaargemaakt.

Schreven we een half jaar geleden hier nog iets over wat de uitgaven van de diverse gemeenteraadsfracties waren in 2018, nu is een dergelijk overzichtje helemaal niet meer te maken.
Het begint er al mee dat de website waar een en ander op zou moeten staan nu dit webadres heeft meegekregen:
https://2019-2020.integriteitsrapportagegemeenteraadutrecht.nl
Je moet het maar weten te vinden. Het staat dan ook niet op www.utrecht.nl
Je zou mogen verwachten dat er ergens een linkje staat op www.utrecht.nl bij gemeenteraad, maar dan zou het kennelijk te makkelijk zijn om het te vinden.
Op deze website staan nu alleen nog maar verslagjes, en geen overzichtelijke financiële verantwoordingen.
Wat er nog wel op deze website is te vinden zijn de nevenfuncties van de gemeenteraadsleden.

Met name bij D66 wordt er menig traan gelaten om het huidige lot van de horeca in de stad. Maar waar ze het liever niet over hebben is de grootschalige belastingontduiking in de horeca. Zo was er al 3,5 jaar geleden een documentaire bij Brandpunt (begint na 1.00 minuut) over zwart werken in de horeca. Dat ging weliswaar over Amsterdam, maar er is weinig reden om aan te nemen dat het in Utrecht anders is. De belastingdienst controleert nauwelijks meer en dat weet iedere horeca-ondernemer. Geschat kan worden dat er in de Utrechtse horeca jaarlijks minstens 10 miljoen euro belasting wordt ontdoken. Daarnaast worden veel personeel onderbetaald en ze hebben vaak geen contract.

Op deze website is eea terug te vinden over de kosten die de diverse gemeenteraadsfracties in 2018 hebben gemaakt. De fracties krijgen subsidie om mensen in dienst te nemen als fractie assistent en voor overige kosten. Uit een vergelijking van deze kosten blijkt dat vooral Groenlinks royaal geld heeft uitgetrokken voor een fractie teamdag: € 10.953.
D66 volgt met een bedrag van €3.322 voor een fractieweekeind. Daarnaast declareert de D66 fractie, als enige, ook nog een kerstetentje (€ 1501) en maaltijden tijdens raadsvergaderingen (€ 1056).

En dit is wat de overige partijen in 2018 besteed hebben aan hun fractieteamdag: